Pagina's

dinsdag 16 oktober 2012

Zum quotzen

Zum quotzen… Het was de tweet van Felix De Clerck na de boze boodschap dat vader Stefaan in de luren was gelegd door het triumviraat van Vincent, Philippe en Rudolf. Hoe quleinmenselijqu waren die geweest, hoe on-democratisch!
Of het ondemocratisch is? Weet iqu niet eens zo zequer. Drie partijen vormen samen een democratische meerderheid en vertegenwoordigen meer dan de helft van de Quortrijquse bevolquing. So what? Maar iqu begrijp Felix: hij is ooqu een zoon en iqu heb ooqu een vader.
Maar voor wie eraan twijfelt: iqu vind het net zo jammer als hijzelf. Intriest eigenlijqu.

Bijna net zo triestig als de tranen van Parick Janssens. Voor mij is dit het beeld van 2012. Patrick in tranen op de schouder van Gène Bervoets. Hoe meer hij huilde, hoe groter mijn respect werd. Omdat ik vermoed dat ik weet waarom Patrick weende. Nee, zeker niet omdat hij zelf verloor en omdat hij geen burgemeester meer mocht zijn. Dat mooie maandloon niet meer zou opstrijken. Het schoon verdiep moest verlaten. Maar omdat hij zijn Antwerpen en alle Antwerpenaren in handen moest geven van iemand die hij niet vertrouwde. Patrick heeft zorgen en het zijn niet de zijne, maar die van zijn geliefde stad, van zijn geliefde inwoners.

Van ons allemaal. Daar kwam hij het podium op, die nieuwe schoonverdieper. Het eerste wat hij zei was ‘Beste vrienden’ – wat had ik spijt dat ik niet net even had gezapt. En dan vloog hij uit tegen Elio Di Rupo. Dat hij snel België in twee moest verdelen. In de zaal klapte zijn deel van de Antwerpenaren in de handen, ik zou op mijn vingers gefloten hebben  - als ik dat zou kunnen en als ik in die zaal was geweest. Het eerste wil ik nog leren, het tweede overkomt me nooit. Dan is hij nog niet eens burgemeester en hij laat zijn inwoners al in de steek. Kiezersverraad. Wat kan hem A schelen?  Hij zegt A, maar denkt B. De B van Bye Bye Belgium. Maar dat heeft zijn deel van de Antwerpenaren niet door. Is er eigenlijk wel iemand van zijn deel van de Antwerpenaren die weet wat Die Man in Antwerpen gaat doen? Weet hij het zelf wel?
Voor hij tot zijn menigte sprak, was het masker al gevallen. Nooit iemand zo onbeschoft zijn DJ weten uitkafferen. Zet die plaat af, idioot. Geen vraag, een bevel. Befehl. En het staat vol symboliek. Die Man houdt niet van muziek. Niet van dans. Niet van  theater. Niet van poëzie. Niet van film. Het klinkt erg goedkoop, maar ik vrees dat hij echt alleen van vendelzwaaien houdt. En van De Strangers. Nog even wachten en daar staat Gène Bervoets te huilen op de schouder van Patrick Janssens. En hij niet alleen.
En in het late journaal. Net terug van het voorzittersdebat op Eén geeft hij al zijn collega’s een ferme natrap. Die Man is echt tegen alles en iedereen. Ik krijg het zo koud al ik hem bezig zie, bezig hoor. Hij is zo tégen!

Een vriendin die jonger is dan ik en van wie ik niet zeker was op welke plaats ze haar politieke hart droeg, zei dat ze bang is van Die Man. Dat hij haar aan Hitler doet denken. Zo raken we nooit over het trauma van die vreselijke oorlog heen. Als  generaties die de oorlog van steeds verder horen zeggen kennen er weer aan herinnerd worden door look-a-likes. Ze horen Die Man en het herinnert hen aan wat ze in schoolboeken over een Duitse dictator hebben gelezen. Goed dat er leerkrachten geschiedenis bestaan die het wel goed begrepen hebben en juist uitleggen. En dat ze de leerplannen en schoolboeken nóóit zullen veranderen. Nooit.
Ach, misschien moet ik nu wel boos zijn op Woestijnvis. Het is allemaal de schuld van De Slimste Mens, hoor je nu. De quiz (of toch maar kwis?) heeft Die Man veel te populair gemaakt. Tja, dat heb je ook wel met mensen die veel te snel dwepen. Met BV’s of BA’s.

Weet je wat ik Die Man en de zijnen vooral kwalijk neem? Dat ze mensen constant misleiden. Een 70-jarige man die me om begrijpelijke redenen na aan het hart ligt, liet doorschemeren dat hij voor Niet Voor Antwerpen  (NVA) zou stemmen. Hij zou dat niet voor zichzelf en ook niet voor mij doen, maar voor mijn kinderen en hun kinderen. Want als we nu niet opletten, is België heel snel in handen van de Walen, de Algériens en de Polen. Dat had Die Man hem goed ingelepeld. Dat mijn gesprekspartner mijn kinderen en hun kinderen een veel groter plezier zou doen door ook aan hun gezondheidszorg, hun sociale zekerheid, hun verkeersveiligheid, hun gezonde lucht en hun open geest te denken, komt niet in hem op. En ik geef toe: mijn Cicero-vermogen is minder sterk dan dat van Die Man. Ik slaagde er niet in het hem uit te leggen.

Wannes Cappelle heeft zijn conclusies getrokken. Zijn appartement in hartje (nou ja) Antwerpen staat te koop. Hij verhuist. Omwille van veel te goed, veel te warm en veel te schoon voor een stad die nu snel ijskoud zal worden. Er staat een huis te huur in de Hoogstraat,  Wannes. Maar niks voor jou, denk ik. Ga maar naar Gent. De stad van Daniel. God, wat rust er plots een zware verantwoordelijkheid op die man zijn schouders! Daniel for president?

Ziezo, de tequst is geschreven, de trein is weer in Quortrijqu.
Iqu ga het Stationsplein op. Iqu bots op Philippe Dequoene. Hij die ongetwijfeld een soulmate, een spitsbroeder was van Patrick. Iqu volg hem naar zijn café. Hij gaat Den Bras binnen, pleisterplaats bij uitstequ van ruimdenquend straatvolqu. Philippe zal er zich goed gevoeld hebben, na  een dag in het hol van de leeuw. Maar straqus  wordt hij quind aan huis in dat hol. Ocharme.
En toch hoop iqu dat hij zorgt voor een beetje K in Q.

PS
Vond je de eerste en laatste alinea van deze tekst lastig lezen? Komt ervan. Het is de fout van de administratieve vereenvoudiging waarvoor de nieuwe burgemeester van Kortrijk in een vorig leven zorgde. Het leven waarin hij voluit ging voor zijn roeping om het leven makkelijker te maken. Vier jaar lang zou hij ook de pensioenen hervormen. Tot hij ineens een nieuwe roeping kreeg.

http://www.youtube.com/watch?v=UA78e27R_J4