Pagina's

vrijdag 16 maart 2012

Boemballen


Dag Eva,

We gaan zo’n steentje laten maken en het in het portaal van de kerk plaatsen. 'Vanwege de vrienden van het Kotje'. Je zal er ongetwijfeld erg blij mee zijn. Denk ik toch?
Zo’n steentje maken ze van graniet en dat krijg je erg moeilijk stuk. Het is een beetje onsterfelijk en dat mag ook wel. Een stenen herinnering aan een periode in je leven waarin je echt gelukkig moet geweest zijn. Toen alles zo vreugdevol en zorgeloos begon.
Het Kotje bestaat al heel lang niet meer en het is er ook maar heel kort geweest. Maar God, wat beleefden we een mooie tijd daar in en rond dat vervallen krot op de koer van je vaders koekjesfabriek! Hij vond ons wellicht maar een zootje ongeregeld, maar hij liet ons betijen, want jij was zijn oogappel. Toen je trouwde gaf hij je een huis in geschenkverpakking. Van ons kreeg je een varken in een houten kist.
Het Kotje doofde stilaan uit, er kwamen kinderen. Weet je nog de communiefeesten in de tent in jullie tuin? Amai!
Maar je leven ging niet over rozen en het geluk ontglipte je steeds meer. Letterlijk en figuurlijk, want je kwam steeds minder op plaatsen waar het prettig vertoeven was. De tuin werd stil, het huis duister. Het lukte je niet meer in het licht te komen. Geen mens die het begreep.
Je kwam vaak bij ons langs, soms te vaak, maar altijd welkom. 'Mijn zorgenzusje', zei Elsy, maar je werd een goede vriendin. Zoekend naar wat geluk kon je om kleine domme dingen lachen. Zoals tijdens jullie hilarische zoektocht naar levende duiven voor het verjaardagsfeest. En hoe kon je genieten van de kop koffie die we samen dronken! Met die smakeloze koeken die je meebracht. Ik wou er niet van eten en hoe meer ik dat zei, hoe meer je aandrong. De namiddag voor die nacht stond je nog aan mijn werkkamer en ik beloofde om naar de keuken te komen voor die kop koffie. Maar ik bleef werken en kwam niet, de koffie dronk ik pas toen je al naar huis was. Je liet zo’n smakeloze koek voor me achter. Voor als ik eens tijd had. 
Hij ligt nog steeds onaangeroerd op het aanrecht. 
Misschien zal dit je ook wel blij maken nu. Deze zomer trouwt je Tom. Hoe zag je daar naar uit! Tijdens het feest zal ik even met hem boemballen. Net zoals ik met hem voetbalde toen hij bij ons in de papschool zat. Het is beloofd!
Bye Eva, het ga je goed. We zullen je missen.

http://www.youtube.com/watch?v=m6PLeiFWsBE

3 opmerkingen:

  1. Merci Koen. Ik wou dat Eva het kon lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Koen, ge hebt dat allemaal mooi geschreven ,veel dingen kwamen terug.
    we zullen haar vaneigens missen

    BeantwoordenVerwijderen