Neen, de titel van dit blogje is niet het resultaat van zo’n vreselijke woordvoorspeller die als je even niet oplet ongevraagd een woord op je scherm tovert. Dan is er wel eens geluk nodig om geen grensoverschrijdende opmerking de wereld in te sturen.
Maar dit gaat even over de zachte gesel van de kerstmarkt. Ik geef het dit jaar namelijk vroegtijdig op. Ik was weer moedig op weg naar kerstmis, maar ik haal het einde niet, vrees ik. Nog voor Mary’s boy child is geboren en terwijl the little drummer boy nog naarstig aan het trommelen is, probeer ik alweer tot de veel vrolijker orde van de gewone dag over te gaan. Des nachts werd ik net een keer te veel wakker door immer schellende jingle bells, aldoor roepende kerstmannen en in een hoofdkussen dat stinkt naar de verdorven geur van in gietijzeren vuurmandjes brandend verpakkingshout. The best is overigens yet to come: een krant presteerde het deze morgen om te becijferen hoeveel Het Laatste Avondmaal van kerstdag wel kost. Copyright Leonardo Da Vinci.
Neen, een grote fan van kerstmarkten ben ik niet. Ooit wel, toen ze voorzichtig als vanzelf uit het landschap kropen in oorden die zich lenen voor een kerstmarkt. Vele jaren geleden in Westouter bijvoorbeeld, op een gezellig dorpsplein in de glooiing van de heuvels en in een regio die vijfhonderd jaar geleden iets had met ketters die om de gunsten van Christus streden. Of in een vredig oerdorp in de Ardennen, omzoomd door sneeuwwitte heuvels en waar de aanwezigheid van rendieren meer dan enkel een vermoeden kon zijn. In idyllische dorpen als Remouchamps, Rochefort en Durbuy bijvoorbeeld. Alhoewel, sinds deze week lijkt het erop dat de huiskleuren voor kerstmis in dat laatste oord snel wel eens zouden kunnen veranderen. Wie komend jaar in het kleine vurige stadje met rood-witte sjaal of muts rondwandelt, zou wel eens van provocerend gedrag kunnen worden verdacht.
Bij gebrek aan bossen, heuvels (en dommen, zie later) moeten wij het in Vlaanderen doen met Parking Centrum Oost, Industriezone Kaaien of Sportterrein 4 Links als locaties voor de inrichting van een gezellige kerstmarkt of warme winterdrink. Plaats genoeg om het volledige assortiment kerstproducten als daar zijn glühwein, jenever, kerstmutsen, wafels, kerstbiertjes en Irish Coffee in van heel ver op Zwitserse berghutten lijkende kraampjes te etaleren. Niemand die er overigens ooit aan dacht om smeltende raclettekaas te offreren aan de kersttoeristen? Op elke plaats in Vlaanderen is de geluidsband net dezelfde als die in de echte kerstdorpen – al is er in pakweg Oostende meer K3 en in pakweg Brussel meer Lange Jojo te horen dan in pakweg Durbuy (maar dat komt nu snel goed, wees gerust).
Deze week liet ik me aanpraten dat ik toch maar eens naar de Aachener moet gaan. Daar zijn blijkbaar 56 standjes met glühwein, 43 met jenever (met naast de obligate smaken citroen, graan en chocolade nog minstens tien andere variëteiten) en 16 met Irish Coffee. Ondertussen las ik dat er op de Kölner in de schaduw (het kerstlicht) van de Dom maar liefst 89 standjes met glühwein, 67 met jenever en 37 met Irish Coffee zijn. En 387 politieagenten.
Als we met zijn allen maar beter worden van al die warmte en die vrede natuurlijk. Honderd jaar geleden vierden in een illustere feestzaal vlakbij het huis waar ik nu woon Duitse soldaten Weihnachten terwijl de bewoner van mijn huis zat te sakkeren omdat hij van diezelfde soldaten niet eens naar buiten mocht en zijn vrouw zat te bidden voor het leven van haar jongen aan het front. Nu hangt aan datzelfde huis feestelijke kerstversiering die niet alleen erg mooi is (jawel hoor!) maar ook even verdoezelt dat Infrax (shame on them) het nu al jaren vertikt om de kapotte straatlampen te herstellen en hierdoor elke morgen en avond opnieuw vele jonge en oude fietsers door het hellhole van de duisternis de drukke straat opstuurt. Maar verder kan er in mijn straat vrolijk getafeld en gekerstmarkt worden – de soldaten die hoopten thuis te zijn met kerstmis verblijven al lang niet meer in mijn straat.
Rest ons enkel nog ons goede doel te kiezen om deze koude week heel warm te maken. Keuze genoeg, want er is veel ellende om ons heen. Instellingen zijn op zoek naar passend speelgoed voor hun kansenarme kinderen, rusthuizen willen hun snoezelruimte beter inrichten, dierenasielen hebben onvoldoende middelen, taalcentra zoeken geschikte leermiddelen voor leergierige asielzoekers, organisaties voor blinden kunnen hun assistentiedieren niet opleiden, artsen hebben nood aan geld voor wetenschappelijk onderzoek. Deze – en wel duizend andere – doelen kunnen nooit genoeg geld krijgen. Daarvoor betalen we ook belastingen natuurlijk: opdat iedereen een menswaardig bestaan zou kunnen hebben. Jammer toch dat al die organisaties op bedeltocht moeten gaan. Moesten we al die goede doelen nu eens écht met belastinggeld betalen en de aankopen voor het leger met de opbrengst van een wafelenbak of stratenloop, opperde een kwade geest deze week. Zo kwaad is zijn gedachte niet, maar wel een beetje krom en vooral vreselijk naïef.
Even naïef als ‘vrede op aarde aan alle mensen van goede wil’.
Gelukkig zijn er ook goede kerstmuziekjes! Zoals dit bijvoorbeeld (al vind ik dat liedje van The Pretenders ook niet mis en John Lennon heeft altijd gelijk):
Geen opmerkingen:
Een reactie posten