Pagina's

zaterdag 21 april 2012

Wie zal Donnis zijn?

De laatste auteurslezingen van dit seizoen komen er weer aan. VTI Ieper en Onze-Lieve-Vrouwecollege Oostende heb ik nog te goed (of zij mij) en dan verdwijnen Donnis, Aloïs, Jens en Wout weer voor enkele maanden in mijn lezingentas. Volgend jaar komen ze wel weer naar boven, wellicht samen met een nieuw hoofdpersonage en dat zal voor het eerst een meisje zijn. Het werd tijd!

Ik doe het graag, die lezingen.
In een vorig leven was ik leraar Nederlands en een dagje voor de klas is altijd een beetje thuiskomen. Ik krijg het vaak te horen van organisatoren: 'Je komt zeker uit het onderwijs?' Dat merken ze aan de opbouw van mijn lezingen. Een auteurslezing met Koen D'haene is geen theateruurtje, ik heb geen gitaar bij, ik zing niet. Ik vertel wat me drijft als schrijver en elke vraag van een leerling wordt schijnbaar improvisatorisch beantwoord met een of ander aspect van het schrijverschap. Improvisatie? Vergeet het, elke lezing komt op hetzelfde neer, net zoals pakweg Wouter Deprez en Kader Abdolah altijd hetzelfde vertellen. Denk maar niet dat ze het exclusief voor jou doen, als je hen hoort of ziet!

Nog iets waarom die lezingen voor mij zo boeiend zijn. Ik kom vaak in bibliotheken en dan ben ik dus te gast bij collega's. Altijd leuk en ze maken geen bezwaar als ik wat spiek of hen uithoor. Hoe zij het doen in de bibliotheek. Hebben zij een leesclub en welke boeken lezen ze dit jaar? Wat doen ze tijdens de Jeugdboekenweek of de Bibliotheekweek? Hoe stellen ze hun prentenboeken op? Welke auteurs nodigen zij verder nog uit? Hebben ze een zelfuitleenbalie? Hoe compenseren zij hun overuren? Worden ze op zondag dubbel betaald? Ik leer dus heel veel bij, al ben ik altijd in vakantiestemming als ik lezingen geef. Kom ik in een middelbare school, dan loop ik wel eens een oud-medestudent tegen het lijf. 'Weet je nog, die jaren in Brussel?' En soms, heel soms, een ex-lief. Dát doet raar hoor!

Lezingen doe je voor het contact met de lezers, luidt het officieel. Elke auteur zegt dat en het is ook wel een beetje zo natuurlijk. Schrijven is een eenzame bezigheid en die lezingen geven je de kans om over je personages te praten met zij die het boek hebben gelezen of (misschien wel) zullen lezen. 
Tja, ook dit klopt weer voor een deel. Ik zit lang niet elke minuut van de dag aan mijn bureau - al schrijf ik 24 uur per dag, dat is even uitleggen aan de jonge lezers. Maar zo eenzaam ben ik dus niet. Bibliotheekwerk is een sociaal beroep en ik heb een stamcafé.

Net zoals de personages me ontglippen van zodra het boek er is, geef ik ook veel over hen prijs als ik er met lezers over praat. Soms met tegenzin, want ze zijn van mij. Ze verheffen schrijven net tot een heel sociale bezigheid. Eenmaal ik helemaal in mijn eigen verhaal zit, worden mijn personages echte vrienden.
Hoezo, schrijven is eenzaam? Elke regel die ik schrijf gaat over mensen van vlees en bloed. Ik liep met Donnis door de Bronx en zocht samen met Peter naar een manier om hem uit de rotzooi te halen. Ik was vlaswerker, immigrant, frontsoldaat en tunnelbouwer met Aloïs. Ik ergerde me net als Jens aan de pestkoppen op zijn school en was met zijn Hella op het strandje naast de rivier (wie Valsspeler las, weet hoe leuk het daar werd). En ik was even benieuwd als Wout naar de tragedie die zich had afgespeeld op het mysterieuze eiland Terschelling. Nog een geluk dat hij het mij vertelde zodat ik het kon opschrijven. In die volgorde. 
Sorry voor wie nu hoopt dat ik vertel wat mijn nieuwe vrouwelijke hoofdpersonage zal overkomen. Wait now, read later. Ik hou de lippen stijf. Alleen jongeren krijgen het te horen als ik tijdens een lezing vertel waarover mijn volgende boek zal gaan. En wat de titel is. Lees wat ik over die schrijversvragen vertelde in mijn eerste blog.

Een altijd terugkerende vraag tijdens lezingen in scholen en bibliotheken, is: 'Meneer, zou je graag hebben dat er een boek van jou wordt verfilmd?' Je kan niet denken hoe graag! Helaas, ik ben J.K. Rowling, Henning Mankell of Dirk Bracke niet. Maar de komende weken kom ik dicht in de buurt. De hel in New York en De oversteek komen op de planken. Het maakt me erg benieuwd. Hoe zullen Donnis, Peter en Aloïs er uit zien? Veel kans dat ik hun gezicht ken, want het zijn acteurs uit de buurt.
Mijn personages ben ik kwijt, mijn vrienden zijn gaan lopen. Best dat mijn ex-lief tot hiertoe niet opdook in mijn boeken.


'Bloemspeling', theater en dans gebaseerd op 'De hel in New York' en 'De oversteek', wordt opgevoerd op vrijdag 27 april en maandag 30 april in OC De Stekke Moorsele en op woensdag 16 mei in CC Guldenberg Wevelgem.

http://www.youtube.com/watch?v=Q7gBPBBZHw4