Pagina's

donderdag 29 maart 2012

Daar zijn de voorjaarsmannen!

Een lome zaterdagmorgen in de bibliotheek. Volop zon, maar haar warmte is nog pril en fris. Toch is er weinig volk tussen de rekken, het eerste zomergevoel houdt mensen buiten. Maar de lente doet haar intrede en dit onder de vorm van de eerste voorjaarsmannen: jonge vaders en stoere veertigers die hun doordeweekse werkplunje of strakke bediendepak vervangen door een ergerlijk korte broek van zodra ze ook maar één straaltje zon ontwaren. Met een afgesneden jeansbroek uit Easy Rider, een wijde short uit de familie Flodder (denk ik dan) of een rennersbroek uit de Decathlon verwelkomen ze op hun eigen manier een nieuwe lente.

Elke haalt me uit mijn opkomende ergernis.
- ‘Hoi, lang geleden hé!’
Ik ben blij haar te zien. Het is inderdaad een tijd geleden, ze heeft het druk en naar haar zin op haar nieuwe werk en de drang naar een sollicitatiegids of een goede roman is niet groot dan. 
- ‘Ha, hallo….’
Ik weet even niet wat zeggen en dan kom je automatisch tot…
- ‘Mooi weer hé!’
Ze lacht en voelt de onhandigheid om een babbel te beginnen ook aan. We staan elkaar even sprakeloos aan te staren. God, wat was het makkelijk als ze geen werk had! Toen ze kon vertellen over haar zoektocht naar een job en ik haar moed en tips gaf. We raakten maar niet  uitgepraat toen.
- ‘Ja, mooi weer…’ mompelt ze. 
Ze vindt als eerste haar speelsheid terug.
- ‘Misschien moet je me maar eens uitnodigen voor een barbecue bij je thuis?’
Neen! Heel even stort mijn wereld in.
Tu quoque, mi filia! In één snelle zinsnede brengt ze me in het gezelschap van de voorjaarsmannen. De mannen in korte broek die allemaal gek zijn van de barbecue. 

Het is onvermijdelijk: de komende weken zal ik hen niet kunnen ontwijken. Ik zal er overal mee geconfronteerd worden. Niet alleen in de bibliotheek, maar ook in winkels, op café, aan de schoolpoorten, in stations en banken, in het cultuurcentrum. Een collega bij een andere dienst klaagde dat ze nu ook al opduiken tijdens de diensturen, zelfs als ze die dag moeten aanschuiven voor een (min of meer) belangrijke vergadering. Geen gêne, geen beroepsernst. Ik pleit voor een dresscode voor mannen op het werk. Ooit werd bij ons een jonge vrouw aangesproken omdat haar decolleté te diep was, maar mannen met korte broeken mogen stilaan ongehinderd de werkvloer terroriseren.
Als de temperatuur niet te hoog is (ik stel een minimumtemperatuur van 32 graden voorop), er geen sportieve ambitie schuilgaat (wie jogt, loopt of fietst mag dat in korte broek doen - tijdens het sporten uiteraard) of als je niet in een staat van jaarlijks verlof verkeert (dat is een periode van minimum drie weken), is een korte broek not done
Ook en vooral op café. Was ik kroegbaas, dan weigerde ik alcoholische dranken aan mannen in korte broek. Net als de andere (echte) min-zestienjarigen, kregen ze van mij enkel frisdrank of chocolademelk. Of een zak chips. In de bibliotheek kregen ze prompt gratis lidmaatschap, maar dan zouden ze ook geen boeken uit de volwassenenafdeling mogen kiezen. Enkel toegang tot de jeugdafdeling en als ze cd’s of films wensen te ontlenen, dan moeten ze het met K3 en Harry Potter doen (wat ze overigens best fijn zouden vinden, die voorjaarsmannen). Gaan ze naar het cultuurcentrum, dan kregen ze jongerenkorting en als ze met drie zijn, mocht er één gratis binnen. Op de trein mogen ze dan voor mijn part reizen met de Go-pass, maar dan moeten ze indien nodig wel zonder morren hun plaats afstaan als een leeftijdsgenoot met lange broek opstapt.

Ik kan me perfect inbeelden hoe een prille lentezaterdag van een voorjaarsman eruitziet.
Eerst gaan ze met de kids (zo noemen ze hun kinderen, zodat ze die van zichzelf kunnen onderscheiden) naar de bib (klinkt zoveel leuker dan bibliotheek!) en daarna naar de supermarkt (laat niemand hen op het woord suppie brengen!)
Weer thuis gaan ze hun auto wassen. Als je te oud bent geworden om met de autootjes (lees: matchbokskes) te spelen, kun je dit gedeeltelijk compenseren door elke zaterdagmorgen je voertuig een wasbeurt te geven. Met veel schuim en een hogedrukreiniger, het maakt het speelplezier nog veel groter. Op de achtergrond (voorgrond voor de passanten en buurtbewoners) schalt luide muziek uit de homemuziekinstallatie van de auto, bij voorkeur gebracht door kabouters of drie elfen, zodat de kids kunnen meezingen terwijl ze de velgen van de wielen onderzepen.
In de namiddag is het tijd om alles in gereedheid te brengen voor de barbecue (BBQ dus). Met vuur spelen: de ultieme droom van alle kinderen, die evenwel pas werkelijkheid wordt als je 18+ bent. Dat vuurspelen brengt de voorjaarsmannen ook terug bij des mensen oerinstinct: als een oude Belg hompen vlees bakken en roosteren op het open vuur. Alleen het zelf jagen op wilde beesten zit er niet meer in: de worsten op de rooster komen van de suppie en voor de kids zijn er malse kaasworstjes en stukjes hondenvlees (dat vermoed ik toch als ik een voorjaarsman bij de slager naar dat soort worst hoor vragen). Tijdens het roosteren drinken de voorjaarsmannen heel veel bier, niet uit een glas, zelden uit de fles, meestal uit een blikje: cola uit de Leie voor de kids en pils van de Keizer voor de daddies.
Neen, een voorjaarsman ben ik niet. Geef mij op een warme avond maar een Franse kaasschotel met een glas even Franse rode wijn. Geen gedoe met houtskool of kokoscokes. En dankzij mijn lange broek kan ik tot laat in de avond genieten van mijn terras en van mijn boek.

Dat is wat allemaal door mijn hoofd flitst als Elke zichzelf uitnodigt voor een barbecue bij mij thuis. Maar dat zeg ik haar niet.
- ‘Oké, leuk idee! Kom maar af. Maar… mag het ook een kaasschotel zijn?’
Ze kijkt wat vreemd, een glimlach om haar lippen.
- ‘Heel graag! Eigenlijk hou ik niet zo van dat vette en meestal zwartgeblakerde vlees. Kaas is goed, maar dan wil ik er wel een Frans wijntje bij…’
De hemel klaart stilaan helemaal op.
- ‘Natuurlijk, ik heb wel wat wijn in voorraad en voor jou kies ik met de grootste zorg een uitstekende fles…’
- ‘Fijn! Dan laat ik mijn short thuis en trek ik voor jou mijn leukste zomerjurkje aan….’
Ik wist het! Ik wist het!

3 opmerkingen:

  1. Kan een uitzondering gemaakt worden voor mannen met mooie benen? Daarmee zou meteen ook de regel bevestigd zijn...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 't Is tegen mijn zin, maar goed, omdat jij het bent...
    Eén (=1) uitzondering maakt de regel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ben het absoluut met je eens qua kledingvoorschrift op de werkvloer, dan is het in ieder geval voor iedereen duidelijk hoe of wat.

    BeantwoordenVerwijderen